Hoe verontwaardigd kun je zijn na de vliegramp van de MH 17. Wat er gebeurde boven de Oekraïne ging alle perken te buiten en daar moest aandacht aan besteed worden.
Jan Schrama vroeg aan Uitgeester Nico Brantjes of hij een gedicht wilde schrijven over deze ramp waaruit hij weer inspiratie kon vinden voor het schrijven van een lied. Het gedicht en het lied kwamen er vrij snel en bij de nationale herdenkingsdag op 10 november willen ze daar aandacht voor vragen.
Daarnaast hebben ze het voornemen om samen met Huub Huneker van de gemeente Heemskerk op 17 juli 2015, een jaar na de vliegramp, een boom te planten als levend monument. Daar willen ze iedereen bij betrekken. De boom, een zilverlinde, staat centraal in zowel het gedicht als in het lied.
Bewust hebben ze uiteindelijk gekozen voor een zilverlinde omdat deze boom het dichtst bij de datum van de ramp bloeit en daarnaast zich hier en in de Oekraïne thuis voelt.
Deze gezonde boom heeft hartvormig blad dat aan de onderzijde zilverwit is. Hij bloeit in witte tuiltjes en is sterk geurend. Wit is de kleur van de vrede. Linde staat symbool voor vruchtbaarheid, liefde en gerechtigheid.
Het gedicht dat Nico Brantjes scheef is te lezen op onze website, www.uitgeestercourant.nl.
DE ZILVERLINDE MOET VERDER
2014, oorlog in Oekraine
Russen hebben niets geleerd
De Krim aan de verre horizon
Reeds door hun geannexeerd
Onrust in Europees oosten
Wie heeft dat zo bedacht
Wat drijft hen tot die onrust
Jaloezie of zucht naar macht
Seperatisten met hun vazallen
Willen terug naar Poetin’s juk
Buren staan tegenover elkander
Schieten eigen toekomst stuk
En de zilverlinde hij groeit
Blijft stil op zijn plekje staan
De zilverlinde moet verder
Trekt zich niets van oorlog aan
17 juli , boven Oekraine
De MH 17 vliegt door de lucht
Een raket vernietigt de Boeiing
Met mensen op vakantievlucht
Lichamen, bagage, vliegtuigresten
Vallen als sterren uit elkaar
Een fout of toch pure agressie
Fronten hebben smoesjes klaar
Mensenresten, rokende wrakken
Tussen zonnebloemen en graan
Diepe stilte, blauwe luchten
Zelfs de zon is aangedaan
En de zilverlinde hij bloeit
Blijft stil op zijn plekje staan
De zilverlinde moet verder
Trekt zich niets van drama aan
De zon stuurt gouden stralen
Naar de bergers van wat rest
Lijkenzakken, speelgoedberen
Moeten terug zonder protest
In vrachtwagens en treinen
Onpersoonlijk afgedekt
Terug naar huis in kale kisten
De laatste vlucht, dan meer respect
Een lange stoet wagens en lijken
Met bloemen en in ere onthaald
Vastgepind op ieders netvlies
Machteloosheid ingedaald
En de zilverlinde hij leeft
Blijft stil op zijn plekje staan
De zilverlinde moet verder
Trekt zich niets van emotie aan
Het is oogsttijd 2014
Identificatie steeds actueel
Missen van tastbare gegevens
Van dierbaren part of deel
Hoe nu verder te gaan leven
Met het afschuwelijke gevoel
Dat hun mensen zijn gestorven
Zo onnodig, zinloos doel
Weggerukt uit hun toekomst
Wat respectloos heeft afgespeeld
Hoopvol moeten we hen steunen
Dan is de smart wat meer gedeeld
En de zilverlinde hij draagt
Het lot van zaad ontdaan
De zilverlinde kijkt verder
Hoopvol tegen de toekomst aan
Nico Brantjes (2014)