De door Loes Duin (Castricummer 28-08-2024) aangehaalde verkeerszorgen onderschrijf ik volledig. Ik wil zeker niet generaliseren dat alle Nederlandse automobilisten sterk de neiging hebben dat elk weg uitsluitend voor hen is aangelegd. Helaas ervaar ik wel dat de verkeersonveiligheid de laatste jaren aanzienlijk toeneemt. We zitten nog steeds in het zo verwerpelijke ‘ik-tijdperk’ waar een ieder moet wijken voor al onze toegeëigende rechten die we menen te hebben. Naast automobilist ben ik een fervent fietser en ken dus beide kanten van de risico’s die fietsers en voetgangers ondergaan wanneer zei deelnemen aan het verkeer. We weten allemaal dat de hufterigheid in onze samenleving op allerlei plekken alleen maar toeneemt. Van voetbalstadions, uitgaansleven, openbaar vervoer, ons parlement en niet te vergeten ons verkeer. We menen op allerlei plekken dat de veiligheid van onze medeburger ondergeschikt is aan de door onszelf opgeëiste ‘rechten’.

Ik fiets veel in het buitenland en ervaar in landen in Scandinavië, maar ook Duitsland, Oostenrijk en Slovenië dat automobilisten voetgangers en fietsers alle mogelijk ruimte bieden die hun veiligheid waarborgt. Voortijdig remmen, achter fietsers zachtjes blijven rijden als er even minder ruimte is, tijdig stoppen bij zebrapadden, niet idioot hard fietsers passeren en als men passeert gaat men met een veilige grote boog om de fietsers heen. De rem op hun auto wordt gebruikt voor algehele veiligheid. Dus geen zenuwlijers, toeteraars, laatremmers en/of volgasgevers als ze een voetganger of fietser op hun pad komt zoals wij dat in Nederland maar al te vaak ervaren. Flitspalen is mijn inziens geen oplossing, verbetering van onze algehele moraliteit en/of respect naar elkaar toe lijkt me meer dan noodzakelijk. De overal aangelegde drempels, straatvernauwingen, stoplichten etc. hebben de verkeersveiligheid nauwelijks verbeterd. Hoeveel middelen hebben we nodig om (een deel) van de automobilisten in bedwang te houden?

J. van der Weiden