Foto boven:
Het gezin van Mariëtte en Moses: Noah (15) links, Mariëtte met Sarah (8) en Sam (17). (Foto: Henk de Reus)

Castricum/Ghana – Mariëtte Krouwel en Moses Asagbo runnen al twintig jaar met succes een eigen kindertehuis in Sunyani (Ghana). Ze trouwden in 2006 en kregen drie kinderen en een pleegkind. Om gezondheidsredenen keerde Mariëtte in 2022 zonder Moses terug naar Nederland. Sindsdien zet zij haar werk hier voort. Moses doet dit vanuit zijn thuisland. Mariëtte vertelt hoe het haar emotioneel verscheurt om niet met haar kinderen bij haar man in Ghana te kunnen zijn.

Door Henk de Reus

Mariëtte en de kinderen komen net terug van Schiphol waar ze Moses hebben uitgezwaaid. De laatste was voor korte tijd bij zijn vrouw en kinderen en is zojuist weer naar Ghana vertrokken. Het is telkens een moeilijk moment. Mariëtte geeft aan nog van slag te zijn en heeft even tijd nodig om te schakelen. De emotie is van haar gezicht af te lezen. Haar ogen zijn vochtig.

Stichting Mariëtte’s Childcare

In 2021 schonk deze krant aandacht aan het kindertehuis ‘Hanukkah’ (= toewijding) dat Mariëtte en Moses samen bouwden en waar inmiddels 45 kwetsbare kinderen verblijven die door hun ouders of familieleden zijn verstoten. Vaak zijn ze mishandeld of lichamelijk ernstig beperkt. Ook alcoholverslaving van de ouders is regelmatig de oorzaak dat ze in het kindertehuis belanden. In Hanukkah worden de kinderen liefdevol in een veilige omgeving opgevangen, begeleid en krijgen ze scholing en medische zorg.

Het kindertehuis, de basisschool en de school voor voortgezet onderwijs worden gefinancierd door de stichting Mariëtte’s Childcare. De stichting ontvangt geen subsidie van de Ghanese, dan wel de Nederlandse overheid en is volledig afhankelijk van giften en donaties van particulieren en bedrijven.

De stichting Mariëtte’s Childcare werd in 2004 opgericht door de ouders van Mariëtte, Gerrit Krouwel en Marjo van Dijck. Zij vormen de motor van de stichting. Op 24 september bestaat de stichting precies twintig jaar. In Hanukkah leren de kinderen zelfstandig zijn en wordt een goede bestemming voor hen gezocht. Voor Mariëtte en Moses voelen de Hanukkah-kinderen als hun eigen kinderen.

Terug naar Nederland

Mariëtte vertelt dat haar gezondheid in 2022 door een longembolie ernstig in gevaar kwam. ,,Goede medische zorg is er niet in de buurt van het kindertehuis. Mijn behandelende artsen adviseerden mij terug te keren naar Nederland. Ik had geen andere keuze. In goed overleg met Moses verliet ik Ghana. Het was een moeilijke en verdrietige beslissing. We spraken af dat ik Sarah en Noah mee zou nemen naar Nederland omdat zij hier betere onderwijsmogelijkheden hebben. Sam woonde al in Nederland om te kunnen studeren. Onze pleegdochter Afia bleef bij haar vader in Sunyani. We spraken af dat ik zelf mijn werk vanuit Nederland zou voortzetten en dat Moses het beheer van het kindertehuis en de scholen op zich neemt.’’

Liefde en werk op afstand

Het vinden van een huis in de buurt van haar ouders in Castricum bleek een utopie. Mariëtte: ,,Uiteindelijk lukte het mij om een woning in Rijssen te vinden, maar ik had natuurlijk liever in de buurt van mijn ouders gewoond. In Rijssen werk ik in een zorginstelling met dementerende ouderen. Ik mis Moses en de kinderen in Hanukkah ontzettend. Hij en ik hebben dagelijks overleg over Hanukkah, telefonisch of via beeldbellen. De relatie op afstand is erg ingewikkeld en valt me zwaar. Sam, Noah en Sarah missen hun vader en Moses mist zijn opgroeiende kinderen.’’

Mariëtte gaat eens per jaar twee weken naar Ghana om Moses en de kinderen van Hanukkah te zien. In de zomer gaat ze met haar drie kinderen naar Ghana zodat het gezin, inclusief pleegkind Afia, voor even herenigd is. Moses probeert rond kerstmis naar Nederland te komen. De kosten van het reizen worden betaald door een particuliere donateur, die het project een warm hart toedraagt. Mariëtte: ,,Ik ben zo dankbaar dat hij dit mogelijk maakt, anders was het niet te doen.’’

Mariëtte probeert in Nederland fondsen voor het kindertehuis te werven. Ze houdt presentaties op scholen en in kerken en begeleidt vrijwilligsters die op termijn ondersteunend werk in het kindertehuis gaan verrichten. Ook begeleidt ze op afstand kinderen in Hanukkah.

Resultaten

Mariëtte en Moses hebben zich de afgelopen twintig jaar met hart en ziel voor Hanukkah ingezet. De resultaten mogen er zijn. In 2008 vond de opening van het eigen kindertehuis plaats, vervolgens stichtten ze in 2014 een basisschool en in 2019 een school voor voortgezet onderwijs. De scholen bij elkaar tellen 278 leerlingen, de kinderen uit de omliggende dorpen meegerekend. Mariëtte: ,,Een van de kinderen die vroeger deel uitmaakte van Hanukkah is inmiddels afgestudeerd aan de universiteit en twee anderen volgen hier nog een universitaire studie. Twee kinderen van het voortgezet onderwijs geven nu al aan na hun studie een rol binnen Hanukkah te willen vervullen. Ze willen de liefde die zij in Hanukkah ervaren doorgeven aan andere kinderen.’’

Nieuwe doelstelling

Mariëtte en Moses hebben hun pijlen nu op een nieuw doel gericht. ,,De Ghanese wet bepaalt dat de kinderen het tehuis moeten verlaten als zij achttien jaar zijn. Vaak zijn zij dan nog niet zelfstandig genoeg om het in de maatschappij te redden. We willen op een stuk grond nabij Hanukkah een gebouw met twee verdiepingen realiseren waar tien jongeren zelfstandig kunnen wonen met toezicht en ondersteuning van Hannukah. Hier is veel geld voor nodig en dit is er niet’’, aldus Mariëtte.

Als u Mariëtte en Moses een warm hart toedraagt en wilt bijdragen in de kosten ga dan naar www.mchildcare.nl of scan de QR-code hieronder.

Terug naar Ghana?

Mariëtte schat in dat haar eigen kinderen over een jaar of tien klaar zijn met hun studie en zelfstandig kunnen functioneren. Ook gaat het dan hopelijk beter met haar eigen gezondheid. Gaat zij tegen die tijd terug naar Ghana? Mariëtte: ,,Ja, mijn hart ligt nu eenmaal daar.’’ Het tekent haar passie en de toewijding voor het doel dat zij en Moses nastreven: het bieden van een toekomst voor de kinderen in Hanukkah, een toekomst die zij anders niet zouden hebben. Dit doel is voor hen belangrijker dan hun eigen situatie die verre van ideaal is.