Foto boven:
Voorzitter Kees Rood: ,,Voor een volkstuin hoef je niet per se groene vingers te hebben.’’ (Foto: Henk de Reus)

Castricum – De een neemt een volkstuin omdat het fijn is om zelfgekweekte, onbespoten groenten te eten, de ander vindt het prettig om lekker buiten bezig te zijn. Iedereen heeft zo zijn/haar eigen redenen om voor deze hobby te kiezen. Een rondje langs de vier tuincomplexen toont aan dat de hobby moestuinieren zeker niet alleen iets is voor mannelijke pensionado’s.

Door Henk de Reus

In 1961 werd de ‘Amateur Tuinvereniging Castricum’ opgericht. Tien jaar later werd deze naam omgedoopt tot ‘Amateurtuindersvereniging Castricum’. Het is een bloeiende vereniging met meer dan 350 leden. Zij tuinieren met veel plezier op 320 tuinen op vier complexen: De Bloemen, de Breedeweg, de Castricummerwerf en de Haagsche weg.

Drijfveren

De redactie treft Kees Rood aan op het complex aan De Bloemen. Kees (67) is voorzitter van de Amateurtuindersvereniging Castricum en sinds dit jaar pensionado. Hij vertelt waarom hij vier jaar terug met een volkstuin is begonnen. ,,Als kind woonde ik op een boerderij. Ik hielp m’n vader altijd met de moestuin. Het proces van zaaien, oogsten en inkuilen kende ik dus al. Ik zag het wel zitten om later ook een moestuin te nemen. Om verschillende redenen kwam het er pas een paar jaar terug van.’’

Kees vertelt wat er zoal bij komt kijken als je een moestuin hebt. ,,Zelf je eten verbouwen lijkt een simpele drijfveer, maar je moet op tijd zaaien, de tuininrichting plannen, omgaan met de weersinvloeden en de ‘strijd’ met onkruid, mee-etende vogels, hazen en slakken aangaan. Het voelt voor mij beter dan de sportschool en het geeft mij veel voldoening’’, aldus Kees.

Het sociale aspect

Hoewel tuinieren voor de meesten een individuele bezigheid is, zijn er ook gezamenlijke activiteiten. Kees noemt de barbecue, het oogstfeest, de borrels en een bakkie doen met de buren. Hij benadrukt dat je niet per se groene vingers hoeft te hebben om aan een volkstuin te beginnen. ,,Het is wél handig, maar je staat er niet alleen voor. Je kunt veel leren door te buurten met de ervaren tuinders. Je krijgt dan gevraagd en ongevraagd advies van hen. Ook zullen ze je wijzen op twee belangrijke deugden: ‘geduld’ en ‘volhouden’, want vergis je niet: je kunt alleen oogsten wanneer je bereid bent om ervoor te werken. Een oud Twents spreekwoord zegt het al: ‘Zit de boer steeds op z’n kont, komt er geen aardappel van de grond’. En zo is het wél!’’

Kees laat nog weten dat er voor beginnende tuinders ook regelmatig workshops, gereedschapsdagen en tuinadviezen worden gegeven. We lopen langs een tafel waar een weegschaal en een bordje met de tekst ‘offertafel, groente, fruit, plantjes’ staat. Kees legt uit dat tuinders die jonge plantjes, geoogste groenten of fruit over hebben deze voor anderen op de tafel leggen. Weggooien is immers doodzonde.

Plezier

Heleen van Tol (59) en Aty de Ruijter (69) liggen samen op hun knieën onkruid te wieden. Hun tuin ziet er verzorgd uit en bevat verschillende groenten en veel kleurige bloemen. Heleen en Aty zijn schoonzusjes van elkaar. Ze begonnen in januari van dit jaar met tuinieren. Beiden hadden toen nog geen groene vingers. Ze besloten samen met een halve tuin (100 m²) te beginnen. Het eerste jaar moest een proefjaar worden waarbij ze kostbare investeringen nog even uitstelden. Aty deelt de eerste ervaringen. ,,In het begin was het erg moeilijk omdat er veel onkruid groeide. Het was bovendien erg nat door de vele regen. Het wemelde van de slakken. We hebben er van alles aan gedaan om de diertjes te laten merken dat ze niet welkom waren, zoals het neerzetten van meerdere slakkenvallen gevuld met bier. Normaal zijn ze hier gek op, maar nu lieten ze deze links liggen.’’

Waarschijnlijk het verkeerde merk bier of de slakken waren geheelonthouders. Heleen en Aty noemen zichzelf fanatieke tuinders. Heleen: ,,De allereerste stap die je zet is normaal gesproken spitten en schoffelen. Dit hebben we niet gedaan omdat er door het spitten ongewenste beestjes naar boven komen. We hebben met een woelvork de grond los gemaakt. Hierna overlegden we wat we wilden eten en welke bloemen we leuk vinden. Met de gekozen bloemen wilden we ook ongewenste diertjes bestrijden. We kregen goede adviezen van mensen die voorbij liepen. We hebben zo’n plezier in het tuinieren!’’ Beide dames hebben inmiddels besloten om door te gaan met tuinieren.

Een paar tuinen verderop komt achter een hoge dillestruik ineens Bert Visser (68) tevoorschijn. Hij is net terug van drie weken vakantie en is met een harkje bezig het vele onkruid te verwijderen. Hij heeft gemerkt dat onkruid geen rekening houdt met je vakantie en vrolijk doorgroeit. Bert is in coronatijd met zijn moestuin begonnen. Samen met zijn dochter Sabine (31) deelt hij een tuin. Ze vinden het leuk om hun eigen groenten te zaaien en te planten en dit later in het jaar zelf te eten. Bert: ,,Je proeft duidelijk verschil in smaak tussen de sperziebonen van eigen tuin en die je in de winkel of op de markt koopt. Gaandeweg leerden we veel van andere tuinders, zoals het snoeien en het tijdstip van planten.’’ Bert schat in dat hij en Sabine in het groeiseizoen samen zo’n acht uur per week aan het werk in de tuin steken. Deze uren verdelen ze over de hele week zodat ze ook tijd voor andere dingen overhouden.

Complexleider Breus de Witte komt erbij staan en vertelt dat de leeftijden van de hobbytuinders tussen de 30 en 80 jaar varieert. Het is inmiddels een gemêleerd gezelschap geworden, met evenveel mannen als vrouwen. De laatste tijd zijn er vooral veel jonge vrouwen bijgekomen.

Tuinen vrijgekomen

De situatie is op dit moment zo dat er recent enkele tuinen zijn vrijgekomen. Er geldt nog een wachtlijst maar de kans is groot dat iemand die zich nu aanmeldt vrij snel een schoon opgeleverde tuin krijgt aangeboden. Wilt u meer informatie ga dan naar de website van Amateurtuindersvereniging Castricum (www.atvcastricum.nl) of mail met secretaris@atvcastricum.nl.