Castricum – Als iemand zijn eenjarig jubileum viert, dan is dat nog heel pril. Toch vond Ben Tap voldoende aanleiding om stil te staan bij het feit dat hij een jaar lang de functie van burgemeester vervult en nodigde de regionale media uit voor een persconferentie. ,,Ik kan niet ontkennen dat het soms een eenzaam beroep is.”

Door Hans Boot

De toen nog Heemskerker Ben Tap werd op 28 maart 2024 geïnstalleerd als nieuwe burgemeester van Castricum. Geen gemakkelijke opgaaf, zeker niet als je na een jaar moet constateren dat de afgelopen periode nogal woelig is geweest. Toch blijft Tap optimistisch: ,,Ik ben blij dat ik voor Castricum heb gekozen en wist dat het een grote uitdaging zou worden. Never a dull moment in deze functie en ik probeer altijd de communicatie aan te gaan. Inmiddels heb ik daardoor veel inwoners leren kennen die niet schromen om me aan te spreken. Daarbij wil ik zeggen dat ik nu met heel veel plezier in Limmen woon. Ik kan echter niet ontkennen dat het soms een eenzaam beroep is. Gelukkig ontleen ik veel aan een ‘burgemeestersklasje’ dat het Nederlands Genootschap voor Burgemeesters regelmatig organiseert voor collega’s uit het hele land en waarmee je van gedachten kunt wisselen.”

Werkdruk

Uiteraard komen er tijdens het gesprek wat smetjes aan de orde met alle gevolgen van dien voor het gemeentebestuur. Tap: ,,Het is jammer te constateren dat een grote groep inwoners geen vertrouwen meer heeft in de politiek, wat ook landelijk het geval is. In onze gemeente betreft dat projecten als de Beverwijkerstraatweg, een nieuw zwembad of de uitbreiding van Geesterduin. De vijfentwintig raadsleden staan voor moeilijke keuzes die ik niet kan beïnvloeden. Denk aan de grote bezuiniging van circa 6,5 miljoen die eraan zit te komen. We kunnen echter niet sturen op de begroting van een post als Jeugdzorg, omdat die een open eind heeft. Ook betreur ik het uiteen vallen van de coalitie en het opstappen van twee wethouders. Vooral Valentijn Brouwer mis ik vanwege zijn capaciteiten. Wilma van Andel begon net haar draai te vinden toen ze het college verliet en dat alleen om de reden dat het CDA niet verder wilde met een minderheidscoalitie. Gelukkig kan ik wel meedelen dat er vijftien kandidaten hebben gesolliciteerd naar de vacature van wethouder Sociaal Domein, waarvan twaalf mannelijke en drie vrouwelijke. Dus ik hoop dat de vertrouwenscommissie snel met een voordracht komt, want de werkdruk voor de twee overgebleven wethouders is erg hoog.”

Rondleiding

Uiteraard zijn er ook dingen goed gegaan: ,,Ik denk dat ik de rust heb weten te bewaren wat het dossier statushouders aangaat door te bewerkstelligen dat er volgende week een grondig handhavingsverzoek op tafel ligt over de tijdelijke woningen aan de Stetweg. Daarbij ga ik er nog steeds van uit dat er voor dit soort projecten altijd wordt uitgegaan van toepassing van het bouwbesluit, wetten en andere regelgeving. Verder ben ik erg blij met de flexwoningen op het tennispark Berg en Bal. Ik laat die graag zien, ook aan de ministers Faber en Keijzer die nog op de nominatie staan voor een rondleiding in onze gemeente.” (Inmiddels heeft Mona Keijzer Castricum bezocht, red.).

Record

Op de vraag of de burgemeester als voorzitter van de raad een maximum tijd aanhoudt voor de soms lange raadsvergaderingen, zoals burgemeester Schouwenaar in het verleden deed, luidt het antwoord: ,,Nee, want de duur hangt helemaal af van de start van de vergaderingen en de onderwerpen. Soms beginnen we pas om kwart voor elf en dan kan ik niet zomaar om elf uur stoppen. Vorige week bereikten we een record door een vergadertijd van vijf minuten. Twee weken daarvoor werd het half één, omdat de benoeming van een nieuwe wethouder ter discussie stond en het besluit daarover niet langer kon wachten.”

Verkeerde adres

Tot slot reageert Tap met een lach op de vraag of hij in het afgelopen jaar fouten heeft gemaakt: ,,Ik vind dit de meest originele persvraag van vandaag, maar ik ben snel klaar met de beantwoording. In het algemeen moet je fouten respecteren en iemand daar niet op afrekenen. Je kunt er alleen maar van leren. Wat ik over mijzelf kan bedenken is te verwaarlozen. Tijdens de lintjesregen van vorig jaar heb ik bij één persoon de onderscheiding op zijn rechterborst gespeld. Het gevolg was dat op de foto bij zeven van de acht gedecoreerden het lintje op de juiste plek hangt. Nog een kleinigheidje: in december zocht ik een 60-jarig bruidspaar op dat aan de Brink woonde. Ik wist echter niet dat het om een appartement ging en belde aan op het bewuste huisnummer in een van de aangrenzende straten. Toen er open werd gedaan feliciteerde ik de bewoners met hun diamanten huwelijk, maar het was al meteen duidelijk dat ik op het verkeerde adres was…”