Foto boven:
Burgemeester Ben Tap is langsgekomen om namens de gemeente de felicitaties aan de jarige over te brengen. (Foto: Henk de Reus)

Akersloot – In het jaar dat Nellie Blokker-Uitslager het levenslicht ziet kost een kilo aardappelen slechts elf cent, verbetert Jonny Weissmuller zijn eigen wereldrecord op de honderd meter vrije slag, overlijdt de Sovjet-Russische leider Lenin en ontdekt Edwin Hubble dat er buiten de Melkweg meerdere sterrenstelsels bestaan.

Door Henk de Reus

De 100-jarige Nellie woont nog steeds zelfstandig in haar woning aan de Westerweg. Het is haar buren niet ontgaan dat Nellie de 100 jaar heeft aangetikt. Op het raam aan de voorkant van de woning is een groot vel papier geplakt met de tekst ‘Nel Blokker 100 jaar’. De tuin is versierd met vlaggetjes en in de hele straat wappert de Nederlandse driekleur.

Binnen zit Nellie ontspannen aan tafel te wachten op wat er allemaal gaat gebeuren. Ze ziet er beslist jonger uit dan haar kalenderleeftijd. Zoon Nico (79) is ook aangeschoven voor het interview. Andere nazaten zijn bezig met het zetten van koffie.

Op tafel ligt een stapel Denksport-boekjes want Nellie puzzelt graag, een teken dat ze nog helder van geest is. ,,Het houdt mij scherp’’, zegt ze. De krant leest ze nog elke dag van A tot Z. Aan het zien en horen mankeert weinig, al heeft ze wel een gehoorapparaat in. Lopen doet Nellie met een rollator. Dit betekent niet dat zij de deur niet meer uitkomt. Ze wordt regelmatig met de rolstoel opgehaald om deel te nemen aan activiteiten in Strammerzoom, bijvoorbeeld voor een potje Rummikub. Het woord vervelen komt niet in het woordenboek van Nellie voor.

Mooie jeugd

Nellie werd op 27 juli 1924 in Purmerend geboren en maakte deel uit van een arbeidersgezin met zes kinderen. Ze kijkt terug op een mooie jeugd. Bij spelletjes als verstoppertje deed haar moeder altijd mee. Eén van haar zussen is nog in leven. Haar vader werd 82 jaar en haar moeder 99. Met de genen zit het dus wel goed.

Heimwee

Op de kermis in Purmerend leerde ze haar latere man Jan Blokker kennen. Ze zouden op 19 september 1944 gaan trouwen. Echter op die dag moest Jan onderduiken vanwege een razzia. De trouwdatum werd toen vier dagen verzet.

Omdat er nog geen woning in Akersloot beschikbaar was bleef Jan in Akersloot wonen en Nellie bij haar ouders in Purmerend. Dit duurde totdat er een woning voor hen was. Op 10 mei 1945 verhuisden ze naar Akersloot. Zoon Nico was toen tien dagen oud. Het hele spul, inclusief Nico, werd per bakfiets naar Akersloot gereden. Nellie vertelt: ,,In het begin had ik vaak last van heimwee en fietste ik naar Purmerend. Ik liet dan een briefje voor Jan achter met de tekst ‘Ben naar m’n moeder ‘.’’

Het echtpaar kreeg vier kinderen, twee meisjes en twee jongens. Het huwelijk duurde tot 1986. In dat jaar overleed Jan, drie weken nadat hij met pensioen was gegaan. Hij was timmerman van beroep. Nellie heeft vier kleinkinderen en op de dag van haar 100e verjaardag is er, toeval of niet, een tweede achterkleinkind geboren. Een mooier cadeau kun je je niet wensen.

Regie

Als de verjaardagstaart op tafel wordt gezet en Nellie de foto, midden op de taart ziet is haar eerste reactie: ,,Toen was ik nog jong.’’ Dat Nellie in haar eigen huis graag de regie behoudt blijkt wel als de kinderen tijdens het interview slingers in de kamer ophangen. Luisterend naar de verslaggever houdt ze de boel in de gaten. ,,Je kunt de slinger beter om de lamp hangen want anders hangt deze te laag’’, zegt ze tussendoor. Als kleindochter Asha haar oma vraagt waar ze de taartschep kan vinden weet Nellie de plek feilloos te duiden.

Nooit chagrijnig

Desgevraagd beschrijft Nico zijn moeder als een actieve, sociale, vriendelijke vrouw met een sterke eigen wil. Als Nico zegt dat ze nooit chagrijnig is reageert Nellie direct: ,,Dat vind ik zonde van mijn tijd. Ik blijf graag positief.’’ Duidelijke taal. De sociale kant van Nellie blijkt ook uit het vrijwilligerswerk dat zij vroeger deed. ,,Mijn vader was secretaris van de plaatselijke afdeling van de PvdA. Toen hij overleed heb ik dit werk overgenomen. Ik was ook jarenlang aan de Plattelandsvrouwen verbonden’’, aldus Nellie.

Poëziealbum

Terwijl burgemeester Ben Tap inmiddels gearriveerd en aangeschoven is, zoekt zoon Nico naar een foto van het gezin waarvan zijn moeder deel uitmaakte. Deze blijkt er niet te zijn. Wel vindt hij een foto van zijn moeder rond haar 40e jaar en een poëziealbum dat zijn moeder altijd bewaard heeft. Nellie laat de burgemeester erin bladeren. Er staan onder andere versjes in van haar opa, haar vader en van haar moeder. Het oog van de verslaggever valt op een gedichtje van haar vader. Hij schrijft in keurig handschrift:

Geheim

Een geheim voor haar hoge leeftijd heeft Nellie niet. ,,Ik heb nooit gerookt of alcohol gedronken. Ik voel mij nog steeds bevoorrecht en gelukkig dat ik lieve kinderen heb die altijd voor mij klaar staan.’’ Een deel van het geheim is misschien wel het opvolgen van de wijze raad die haar vader destijds in het poëziealbum voor haar opschreef. ’s Middags is Nellie met familie, vrienden en bekenden naar zaal ‘t Achterom gegaan waar ze met 32 personen van een hapje, een drankje en een maaltijd genoten.