Castricum/Limmen – Afgelopen jaren hebben de Nederlandse apothekers steeds meer te maken met een tekort aan geneesmiddelen. Ook apotheken binnen onze gemeente ontkomen daar niet aan, zoals blijkt na rondvraag van deze krant. ,,Het tekort aan antibiotica is momenteel zorgwekkend.’’

Door Hans Boot

De afgelopen jaren loopt het tekort aan medicijnen op. Hierdoor zijn medicijnen soms (tijdelijk) niet te krijgen bij de apotheek. Vorig jaar lag het aantal geneesmiddelen dat niet leverbaar is op 2292, tegenover 1514 in 2022. Het medicijntekort is nog niet eerder zo hoog geweest. Apothekers Susan Glaubitz en Tjeerd van den Berg van respectievelijk Apotheek de Brink uit Castricum en Apotheek Limmen waren bereid hun mening over dit onderwerp te geven. Daarvoor werd hen de volgende vragen voorgelegd.

Wat is volgens u de belangrijkste oorzaak van het medicijnentekort dat in het afgelopen jaar is ontstaan?

Glaubitz: ,,Volgens mij is dat het voorkeursbeleid. Hierbij kiest de zorgverzekeraar op basis van prijs één leverancier voor een bepaald geneesmiddel. Wanneer meerdere grote zorgverzekeraars voor dezelfde leverancier kiezen, dan kunnen andere leveranciers dat middel langere tijd niet op de Nederlandse markt leveren. Als het voorkeursgeneesmiddel dan niet leverbaar is, dan is er geen alternatief meer beschikbaar. Daarnaast zijn de prijzen voor geneesmiddelen in Nederland over ’t algemeen heel laag. Als ik een buitenlandse variant probeer te bestellen is deze vaak wel beschikbaar, maar drie of vier keer zo duur.’’

Van den Berg: ,,Naast de schaduwkant van lage prijzen noem ik ook het doorgeslagen voorkeursbeleid van alle zorgverzekeraars, waardoor iedereen op hetzelfde middel over moet om voor een vergoeding in aanmerking te komen.’’

Wat doet dat voorkeursbeleid met de prijzen van medicijnen?

Van den Berg: ,,Het voorkeursbeleid heeft de prijzen naar de bodem gebracht, maar de laatste druppel moet blijkbaar ook nog uit de citroen. Vele geneesmiddelen zijn inmiddels goedkoper dan een pakje kauwgom, waarmee enorme risico’s worden gelopen voor de beschikbaarheid voor Nederland. Vanuit de hoek van de zorgverzekeraars is het oorverdovend stil, terwijl zij toch de verplichting naar hun verzekerden hebben om voldoende zorg in te kopen.’’

Bieden alternatieve geneesmiddelen doorgaans een oplossing en welke ervaring heeft u daarmee?

Glaubitz: ,,We kijken eerst of we het middel van een andere leverancier in huis hebben of bijvoorbeeld tabletten van een andere sterkte kunnen gebruiken. Als we het product ook niet via het buitenland kunnen bestellen, overleggen we met de arts en patiënt over een alternatief.’’

Van den Berg: ,,We kunnen inderdaad niet anders. Met veel moeite lukt dat doorgaans ook, maar soms moeten we zoeken tot in Estland of Bulgarije om deze middelen te (laten) importeren.’’

Wat betekent het medicijntekort voor het werk in uw apotheek?

Glaubitz: ,,Deze kwestie kost heel veel tijd en maakt ons werk er niet leuker op. Op dit moment is er één persoon in de apotheek bijna de hele dag bezig met de tekorten. Gelukkig hebben de mensen aan de balie er inmiddels begrip voor als een middel niet leverbaar is.’’

Van den Berg: ,,Wij vinden het ook een heel gedoe. Onze tijd en werk dienen wij te besteden aan zorg en niet aan het medicijntekort. Het zou heel veel helpen als zorgverzekeraars de strikte teugels wat lieten vieren met betrekking tot hun vergoedingsbeleid.’’

Heeft u te maken gehad met zorgwekkende of levensbedreigende situaties en hoe ziet u dit probleem voor de toekomst?

Glaubitz: ,,Momenteel is het tekort aan antibiotica zorgwekkend. Zelfs gewone antibiotica is moeilijk verkrijgbaar. Het kan toch niet zo zijn dat iedereen met een longontsteking straks naar het ziekenhuis moet? Als je kijkt naar de cijfers van de afgelopen jaren, zie je de tekorten van geneesmiddelen steeds meer toenemen. Ik verwacht niet dat het dit jaar beter wordt.’’

Van den Berg: ,,Levensbedreigende situaties hebben we gelukkig nog niet meegemaakt, maar wij ontvangen soms geluiden dat patiënten huiverig zijn voor onbekende, vervangende middelen. Als ze besluiten die dan niet in te nemen, is dat uiterst zorgwekkend.’’

Op de foto:
Susan Glaubitz bij een vrijwel lege la. (Foto: Hans Boot)