Akersloot – Afgelopen maandag vierden Jan en Cock Snijder hun 65-jarig huwelijk. De verkering raakte aan tijdens een dansavond in 1953. Jan nam als kelner de bestellingen op en bracht de drankjes rond terwijl Cock zich prima op de dansvloer vermaakte. Aan het eind van de avond, toen alles was opgeruimd, sloeg de vonk over.

Door Henk de Reus

Als de verslaggever aanbelt, wordt de deur geopend door Jan. Achter zijn grijze snor gaat een olijke blik schuil. Als de verslaggever zich met zijn naam voorstelt en hem de hand schudt doet Jan net alsof hij van niets weet, dit terwijl hij de afspraak voor het interview toch echt met hemzelf is gemaakt. Als de verslaggever kijkt of hij op het juiste adres heeft aangebeld, begint Jan hard te lachen. Het is duidelijk: Jan houdt van een geintje.

Wat direct opvalt is dat Jan en Cock en een stuk jonger uitzien dan hun kalenderleeftijd 90 en 91. Cock heeft een koutje opgelopen en klinkt erg hees. Jan hoort wat minder en dat is tijdens het gesprek geen ideale combinatie. Als Cock wat aan Jan vraagt is het antwoord steeds ‘Wat zeg je?’ Omdat het gehoorapparaat van Jan waarschijnlijk ook aan een nieuw batterijtje toe is fungeert de verslaggever maar als versterker voor Cock.

Kletspraatje

Jan is op 5 januari 1933 in Krommenie geboren. Hij was de middelste uit een gezin met vijf kinderen. De wieg van Cock (92) stond in Assendelft. Ze was de jongste telg in het gezin Boon en had één broer en vier zussen boven zich. Jan: ,,Als je de haar naam vlug uitspreekt klinkt het als ‘Cock Snij-boon’. Grappig toch?” Het stel leerde elkaar in 1953 kennen tijdens een dansavond in het R.K. Verenigingsgebouw Krommenie. Om binnen te komen had je een pasje van de pastoor nodig. Jan was gelegenheidskelner in het restaurant terwijl Cock zich op de dansvloer vermaakte. Aan het eind van de avond hielp Cock het personeel met opruimen. Na afloop zat het personeel altijd nog even na voor een gezellig kletspraatje. Cock had inmiddels een oogje op Jan laten vallen. ,,Ik vond zijn humor wel leuk en hij zag er goed uit’’, aldus Cock.

Als Jan gevraagd wordt aan te geven wat hij toen van Cock vond is het antwoord: ,,Alles wat ik aan haar zag vond ik leuk en lief. Verdere details hoeven niet in de krant hoor’’, grinnikt Jan. Hij bracht Cock dezelfde avond op de fiets naar huis. Beiden bevestigen dat de klik er meteen was.

Schaduw

Het stel had zes jaar verkering en trouwde op 6 mei 1959. Cock herinnert zich nog dat het die dag stralend weer was maar dat er een flinke puist wind stond. Jan: ,,Ik heb m’n hoed steeds in m’n hand gehouden omdat deze anders van m’n hoofd waaide. Ik deed ‘m alleen voor de foto op.” Cock haalt een foto te voorschijn waarop zij helder in beeld staat maar Jan door haar schaduw in het donker lijkt te staan. ,,Doe deze maar niet in de krant’’, zegt Jan. ,,Anders denkt iedereen dat ik altijd in haar schaduw heb geleefd.’’ Cock moet erom lachen.

Zomerhuisje

Het echtpaar woonde aanvankelijk in een houten zomerhuisje, achter op het erf van de moeder van Cock aan de Dorpsstraat in Assendelft. Jan, die in de bouw werkte, had dit zelf in elkaar gezet. Na verloop van tijd bouwde Jan aan de Hemweg in Akersloot een vrijstaand woonhuis. Hier heeft het echtpaar zestig jaar met plezier gewoond. Sinds elf maanden bewonen ze een ruim appartement in het Akerhof. Het echtpaar kreeg twee kinderen en voelt zich rijk met hun vier kleinkinderen en één achterkleinkind.

Werk

Jan verruilde na elf jaar zijn baan in de bouw voor een functie bij ‘het stoffige bedrijf’, zoals hij dit zelf noemt. Hij doelt op de toenmalige Hoogovens. Hij werkte hier tot aan zijn pensioen in 1991 in de schoorsteen- en ovenbouw. Cock deed voor haar trouwen kantoorwerk bij chocolafabriek Nicolaas Wit in Zaandijk en ging hier na haar huwelijk mee door. Ze heeft ook nog achttien jaar in de plaatselijke bibliotheek in Akersloot gewerkt. Hier kennen de meeste dorpsbewoners haar nog van.

Gezondheid en hobby’s

De gezondheid van beiden is nog prima, alhoewel Jan de laatste jaren wat meer moeite heeft gekregen met lopen. Dit lopen laat hij aan Cock over. ,,Ik kan haar toch niet bijhouden want ze gaat als een speer’’, aldus Jan. Cock bevestigt dat ze er graag een pittig tempo loopt. ,,Ik liep acht keer de Vierdaagse van Nijmegen (dagelijks veertig kilometer per dag) en wandelde ook de Dam tot Dam tocht.’’ Twee jaar geleden is ze gestopt met tennis. Ze wandelt regelmatig afstanden van elf kilometer.

Samen hebben ze in het verleden ook grote afstanden met de kano afgelegd. Als voorbeeld noemen ze een kanotocht van Akersloot naar Nieuwe Niedorp en weer terug. Bij elkaar toch zo’n zestig kilometer. Aan een sportieve instelling ontbreekt het niet bij het echtpaar. Cock verkocht jarenlang meel in Molen De Oude Knegt. Het andere vrijwilligerswerk deed ze in verzorgingshuis Strammerzoom. ,,Zo leerde ze alvast kennismaken met haar voorland’’, reageert Jan. Dan gaat de bel en meldt burgemeester Ben Tap zich om het echtpaar te feliciteren. (Foto: Henk de Reus)