Castricum – Castricummers herinneren zich Marianne Huijben. Ze verbaasde iedereen met het snelle tempo waarin ze liep; met haar stok en haar geleidehond, een goudgele labrador. Marianne had een missie: het verbeteren van (arbeids)omstandigheden voor blinden en gehandicapten. Ze overleed op 28 december 2023.

Door Nanette Popken

Marianne heeft haar steentje bijgedragen door haar eigen karakter en de opvoeding die ze van haar ouders kreeg. Marianne wilde, ondanks haar blindheid, alles doen wat ieder ander ook kan: een compleet leven leiden. Dat hield in: scholing, werk, sport, theater, vakantie, vriendschappen en een mooi appartement.

Blind

Marianne is niet blind geboren, maar kreeg op 3-jarige leeftijd kanker in beide ogen. Dit hield in dat ze door een operatie in één klap blind werd. Maar ze is altijd dankbaar geweest dat ze een paar jaar heeft kunnen zien, kleur heeft waargenomen en het besef van grote- en kleine dingen. Als 6-jarige ging ze naar het blindeninstituut en leerde daar basisvaardigheden als braille en met een stok lopen. In het weekend ging ze naar huis, zodat het contact met haar ouders en broer in stand bleef.

Twee studies

Hierna ging Marianne naar een normale middelbare school en daarna naar de universiteit. Daar deed ze twee studies inclusief stages: psychologie en rechten. Voor een stage heeft ze bijvoorbeeld in een gevangenis gewerkt en sprak daar met gedetineerden. In die tijd had ze nog geen blindengeleidehond waardoor je weg vinden en een drukke straat oversteken, een hachelijke onderneming was. Haar vader heeft bedacht dat een geluidssignaal bij een oversteekplaats met voetgangerslicht kan helpen. Hij heeft dit bij de overheid weten te realiseren.

Hindernissen

Na haar studies ging Marianne werken voor de overheid totdat ze uiteindelijk bij VWS terechtkwam. Het was bepaald niet eind-goed-al-goed, want er kwamen diverse hindernissen op haar pad. Marianne was heel snel op haar computer met braille regel en voorlees functie. Helaas werd er met grote regelmaat aan het systeem gewerkt, waarbij Marianne en andere blinden die er werkten, als laatste aan de beurt waren voor de noodzakelijke aanpassingen. Dit hield in dat ze te laat met haar opdrachten klaar was. Ontslag dreigde. Marianne speelde hierop in door alvast een opleiding tot coach te volgen. Ongeveer een jaar lang was ze een aantal weekenden per maand hiervoor in touw. Gelukkig heeft ze een overplaatsing binnen VWS gekregen waar ze tot haar overlijden betekenisvol werk heeft kunnen doen: de online omgeving voor blinden optimaliseren.

Avonturier

Marianne was een sportliefhebber en een avonturier. Ze sportte op niveau en is voor Nederland vaak uitgekomen. Ze heeft op de paralympische spelen met haar ploeg roeien in een C4+ boot, zilver gewonnen. Een paralympische bronzen medaille voor 50 meter vrije slag zwemmen. Verder deed ze aan goalball en biatlon. Het schieten in de roos was voor blinden met hulp van een geluidssignaal. Ze heeft ook een keer met een instructeur een Deltavlucht gemaakt. Marianne was dol op uitdagingen.

Helaas kreeg die nare ziekte haar weer te pakken. Dit keer was de ziekte onbehandelbaar. Marianne is na een vol leven, rustig ingeslapen. Ze heeft ons geleerd hoe je ten volle kunt leven en dat je mensen met een handicap niet moet onderschatten of afschrijven. (Foto: Rob Berkemeier)