Foto boven:
Aankomst van juf Petra Vendel op het schoolplein tijdens haar afscheidsfeest vorige week dinsdag. (Foto: Roel Beurskens)

Bakkum – Toen vorig jaar bij basisschool Cunera maar liefst drie leerkrachten tegelijk met (pré)pensioen gingen, riep Petra Vendel (1957) in eerste instantie dat ze dan ook zou vertrekken. Al snel kwam ze terug op dat besluit. Ze kon het lesgeven nog lang niet missen en besloot er nog een jaar aan vast te plakken. Nu is dan toch echt het moment gekomen dat ze na bijna 47 jaar een punt zet achter haar onderwijscarrière. Met pijn in het hart, want ook na al die jaren gaat ze nog telkens elke dag met heel veel plezier naar haar werk.

Door Raimond Bos

Petra Vendel volgde van haar zestiende tot negentiende jaar haar opleiding aan de KLOS (Kleuter Leidster Opleiding School), een onderwijsvorm die in 1984 werd geïntegreerd in de huidige Pedagogische Academie voor het Basisonderwijs (PABO). De geboren en getogen Alkmaarse werkte vervolgens zo’n zeven jaar voor de Molenweid, een lagere school aan de Albert Schweitzerlaan die zo’n tweehonderd leerlingen telde. Toen zich in huize Vendel het eerste babygeluk aandiende, stond Petra voor de keuze: stoppen met lesgeven of fulltime doorgaan. Ze vertelt: ,,Het was 1984 en werken in deeltijd was toen nog niet mogelijk binnen het basisonderwijs. Pas nadat een wetswijziging was doorgevoerd, kon dat wel. Daarom heb ik het eerste jaar na de bevalling van mijn eerste kind fulltime doorgewerkt, want stoppen wilde ik absoluut niet.’’ Dat werken in deeltijd deed ze vanaf 1985 bij basisschool Cunera: ,,Dit was toen nog een hele kleine school, er waren maar negentig leerlingen. Nu zijn dat er driehonderdtachtig, waarvan honderdvijftig op deze locatie aan de Professor Winklerlaan.’’

Verwondering

Hoewel Petra door de jaren heen voor alle groepen wel eens als invaller heeft gefungeerd, bleef ze zelf altijd de kleutergroepen trouw. ,,Daar ligt echt mijn hart. Ik geniet elke dag van de verwondering van deze kinderen naar hun omgeving toe. We werken vaak met thema’s om hun spel te verrijken. Als we bijvoorbeeld ziekenhuis als thema hebben, dan maken we een operatietafel, werken we met verband en laten we een huisarts vertellen over het werk. Zo creëren we een hele rijke spelomgeving voor de kinderen binnen de richtlijnen en doelen van ons onderwijsprogramma.’’ In het algemeen heeft Petra een zeer positief beeld van de huidige jeugd. ,,In elk geval wel van deze populatie. Het zijn schatten van kinderen en ze hebben ook hele fijne ouders, met wie ik heel goed contact heb. Dat is heel waardevol, zodat hun kinderen zich goed kunnen ontwikkelen.’’

Afscheidsfeest

Het team van basischool Cunera is dol op feestjes. Geen gelegenheid laat men schieten om iets te vieren. Als een collega vijftig jaar wordt, staat de rest van het team zingend bij diegene op de stoep en natuurlijk moest ook het afscheid van Petra een groot feest worden, samen met de leerlingen. Het thema mocht ze zelf kiezen, dat werd ‘sprookjes’. Collega Marloes nam de organisatie van het feest op zich, voor Petra bleef het grootste deel van het programma strikt geheim tot op de dag zelf. ,,Zes kindjes, verkleed als sprookjesfiguren, stonden ’s morgens bij mij thuis op de stoep met een heerlijk ontbijtje. Daarna werd ik met een Mustang opgehaald om naar de kapper te gaan. Op het schoolplein zongen 350 kinderen voor mij het lied ‘Pensioen’ en daarna heeft Johan van den Hurk, onze directeur, een speech gehouden.’’ Aansluitend werd juf Petra door haar leerlingen overladen met zelfgemaakte cadeautjes, die veelal aansloten op het thema van het cadeau dat haar klas gezamenlijk schonk: een door de leerlingen zelf beschilderd servies.

Vrijwilligerswerk

Op woensdag 17 juli staat Petra voor het laatst voor de groep. Dat is tevens de dag waarop de schoolmusical zal worden opgevoerd. Helemaal zal ze de school echter daarna niet loslaten, want: ,,We hebben wekelijks een talentmiddag op school, waarbij we vrijwilligers betrekken. Daar kan ik misschien ook een bijdrage aan leveren en we hebben ook nog een schooltuin. Verder is bij ons het zevende kleinkind op komst en nu krijg ik meer tijd om te gaan oppassen. Ook ben ik van plan om creatieve cursussen te gaan volgen. Mijn man en ik hebben samen op latere leeftijd kunstgeschiedenis gestudeerd en allebei onze bachelor behaald. Toen mijn man met pensioen ging, is hij stadsgids geworden in diverse steden, dat zou ik ook nog altijd kunnen doen. Mijn grote droom is om ooit een soort knutselatelier voor kinderen te openen, bijvoorbeeld op het Bakkerspleintje. Maar of het ooit zo ver komt, dat weet ik nog niet.’’