Foto boven:
Het diamanten paar met waarnemend burgemeester Heerschop en een kopie van de trouwakte. (Foto: Hans Boot)

Castricum – Cor Nuijens (1942) en Anneke Veenstra (1943) vierden afgelopen zondag het heuglijke feit dat zij 60 jaar waren getrouwd. Hun huwelijk stond voor een groot deel in het teken van de bollen- en bloemenexport. Waarnemend burgemeester Karen Heerschop ging maandag bij het bruidspaar op bezoek en overhandigde een kopie van de originele trouwakte.

Door Hans Boot

De bruidegom werd geboren aan de Westerweg in Limmen en groeide daar op te midden van de bollenvelden: ,,Mijn vader had een bloemenbedrijf. Ik zat op de openbare school en dat ging me makkelijk af. Met rekenen was ik heel snel klaar en dan pakte ik maar een leesboek om de tijd door te komen. Meester De Leeuw, het schoolhoofd, nam zelfs boeken voor me mee uit de bibliotheek. Na de lagere school ging ik naar de MULO in Heiloo en daarna naar de Rijks Middelbare Tuinbouwschool in Lisse, omdat ik in de vakanties bij bollenexporteur Chris Kieft in Limmen werkte.’’

Tijdens zijn RMTS-periode liep hij elk jaar vanaf eind april tot september stage bij Chr. Kieft & Zn. In Limmen en ook in Londen, die daar ook een bedrijf hadden. Cor vervolgt: ,,Na de stages ging ik weer terug naar school en slaagde in 1962 voor mijn eindexamen. Toen heb ik als vertegenwoordiger drie jaar door heel Groot-Brittannië gereisd van hotel naar hotel. In 1966 keerde ik terug in Nederland en na een jaar werken in de bollenexport ging met mijn zwager Jan Rommel bloemen exporteren naar Duitsland. Omdat mijn SI-gewrichten waren versleten en ik veel last had van artrose, werd ik in 1987 afgekeurd.’’

Corso

De wieg van Anneke Veenstra, door velen kortweg An genoemd, stond aan de Bakkummerstraat, waar zij een groot deel van haar jeugd doorbracht: ,,Ik zat op de openbare lagere school in dezelfde straat, waar meester Jansen hoofd was. In 1953 ging ik naar de MULO in de Juliana van Stolbergstraat. Daarna wilde ik aan het werk en vervulde diverse kantoorbaantjes. Ik heb onder andere bij het Parool gewerkt.’’

De basis voor het inmiddels diamanten huwelijk gaat terug naar een ontmoeting bij de Corso in 1958, zoals Cor toelicht: ,,Ik was naar de bioscoop geweest en zag dat ik een lekke band had. Al gauw ontdekte ik An die een afspraak had met een vriendje die echter niet op kwam dagen, omdat zij anderhalf uur te laat was. Toen heb ik haar gevraagd of ik op haar fiets naar huis mocht fietsen, met An achterop en mijn fiets aan de hand meenemend. Dat vond ze goed. Nadat mijn band was geplakt heb ik haar weer naar huis gebracht en zodoende kregen we verkering.” An vult Cor aan: ,,Het was nog niet direct koek en ei hoor. Ik was nog maar vijftien en in het begin was het echt niet meer dan een knipperlichtrelatie. We zijn verloofd in 1960 en trouwden op 16 juli 1963 in Castricum.’’

Filippijnen

Omdat Cor regelmatig in Engeland was en een woning er niet direct in zat, ging het stel eerst inwonen bij de ouders van An. Zij vertelt: ,,In 1965 kochten we een huis aan de Oranjelaan. Daar werd in 1968 onze zoon Erik geboren en in 1972 zoon Danny. Een jaar later verhuisden we naar onze huidige woning aan De Bloemen. Dat is een schakelvilla met ongelijke vloeren en een leefkuil. Het bevalt ons nog steeds, maar gezien onze leeftijd zouden we best kleiner willen wonen.’’

Als de hobby’s ter sprake komen laat Cor weten dat voetbal belangrijk is geweest in zijn leven: ,,Ik heb altijd bij CSV gespeeld. Toen de vereniging in de jaren ’70 naar Noord-End verhuisde, verzorgde ik daar allerlei drukwerk. Het belangrijkste was het wekelijkse clubblad. Ook ontwierp ik de website en hield die bij. Vroeger was ik ook actief lid van de plaatselijke visvereniging en tegenwoordig ben ik nog graag met de computer bezig.’’

De liefhebberijen van An hadden betrekking op dansen en gymnastiek: ,,Ik hield erg van ballet en heb maar liefst tot mijn zeventigste jaar op DOS gezeten.’’ Op de vraag hoe het diamanten paar het zolang volhoudt volgt een nuchter antwoord: ,,Je blijft twee verschillende soorten mensen, maar na elk meningsverschil worden we het weer eens met elkaar.’’

Cor en An werden verrijkt met vijf kleinkinderen. Met hen, de kinderen, aanhang en nog wat familie werd het feest zondagmiddag gevierd met een etentje op Johanna’s Hof. Voor Cor had dit nog een speciaal tintje, want zijn goede vriend Michel van Balgooi was hiervoor helemaal overgekomen uit de Filippijnen!