Een lieve man. Ko de Swart. Broer van mijn Vader en gehuwd met tante To. Jongste telg van een zaken-gezin. Ome Ko was vroeger al niet zo zakelijk ingesteld. Hij wilde naar de universiteit. Eerst studeerde hij geneeskunde in Utrecht. Vervolgens vier jaar microbiologie en immunologie in de States. Daar behaalde hij het doctoraat in de virologie. Knappe kop dus. Ko is een aardige man. Hij woont met zijn lieve vrouw in het Belgische Sint Niklaas. Wegens de coronacrisis reist hij sinds vorig jaar met grote regelmaat naar Nederland. Hij is niet meer de jongste maar nog uiterst aktief. Bezoekt leden van de Tweede Kamer in Den Haag, is ook regelmatig te horen en te zien op radio en tv.

Mijn leven ziet er heel anders uit. Door wat aandacht te trekken op Facebook en  Instagram heb ik het voor mijn doen druk. Met het digitaliseren van smalfilms. Er zijn een aantal ‘klanten’ die graag vóór Sinterklaas hun filmpjes gedigitaliseerd en bewerkt willen hebben. Het lukt me, maar ik ben de hele dag én de avond onder de pannen. Trouwens, ik vind het nog steeds leuk. Gisteren werd het wat laat. Ik was boven aan het werk, de deur open. Ik hoorde het geluid van de tv. Duidelijk galmden de stemmen van viroloog Ab Osterhaus en  OMT-lid Diederik Gommers naar de bovenverdieping. Ziekenhuisbaas

Ernst Kuipers deed af en toe ook een duit in het zakje. Ik volgde het niet maar ik hoorde wél regelmatig de naam van mijn favoriete oom voorbijkomen. Ko de Swart dit en Ko de Swart dat. Tóch leuk dat mijn oude oom zich nog op deze manier verdienstelijk kan maken. Ik voelde me zelfs een beetje trots. Eenmaal op bed lagen vroeg ik aan mijn vrouw wat de heren te vertellen hadden over mijn geliefde oom. ,,Niets’’, antwoordde ze. ,,Het ging helemaal niet over viroloog Ko de Swart.’’ ,,Ja, maar ik hoorde toch steeds zijn naam noemen?’’, vroeg ik. ,,Nee hoor”, zei ze. ,,Het ging om dat doemscenario.’’ Lachend: “Code zwart…’’

Han de Swart, Castricum