Ineens zag ik dat mijn tuinvijvertje hoognodig onderhoud nodig had; met een schepnet haalde ik een hele laag dood blad boven water. Er kronkelde iets in de blubber; ik wist meteen dat het een salamander was. Als kind viste ik al op salamanders; dat was in een tijd dat het water in de sloot nog glashelder was. Je kon de salamanders en de stekeltjes met het blote oog tussen de waterplanten zien bewegen. Met een stokje en een draad waaraan ik een klein rood wurmpje knoopte ging ik vissen. Het wurmpje liet ik vlak voor de kop van de salamander zakken die na enige aarzeling toehapte.

Sinds ongeveer 1975 heb ik in mijn achtertuin een tuinvijvertje waarin salamanders zich kunnen voortplanten en kikkers en padden op bezoek komen. Maar lang geleden kwamen wij van vakantie terug toen onze vijver wel heel erg vreemd bezoek had. Met een schepnet haalde ik tot verbazing van mijn kinderen Jochem en Paul een schildpad omhoog. Wat moesten we daar nu mee? Onze vijver was voor amfibieën en dorstige vogels. Gelukkig herinnerde ik me dat de familie de Leur uit de bomenbuurt in Castricum verdwaalde schildpadden opving.

Na het uitbaggeren van mijn vijvertje had ik er vier salamanders opgevist. Heeft u ooit wel eens een salamander van dichtbij in de ogen gekeken? Daar kunnen de ogen van Beyoncé echt niet tegenop.

Fons Verbeek, Castricum