Vandaag ontmoette ik een buurtgenoot, die mij het volgende vertelde over een maaltijd van ‘Samen Castricum’ waar ze geweest was. Ze vertelde mij dat ze niet zo blij is met alle nieuwe mensen in ons dorp, maar dat ze toch in een impuls naar de maaltijd was gegaan, die door ‘Samen Castricum’ was georganiseerd in de Schakel. Daarbij was het doel om oude en nieuwe Castricummers elkaar te laten ontmoeten. Ze had tijdens de maaltijd mensen gesproken die uit hun land gevlucht zijn en hier een onderdak hebben gevonden, sommige gezinnen woonden hier al jaren en ze had ze nog nooit ontmoet. Het verraste haar dat ze werkten als loodgieter, elektricien of in de industrie.

Groot was haar verbazing toen ze de toespraak hoorde van een nieuwe bewoner van de Stetweg, die zo blij was dat hij hier mocht zijn en zei dat hij echt zijn uiterste best wilde doen om zich in te zetten voor Nederland. Het was een bijzondere middag voor haar en na de oproep voor taalcoaches voor de nieuwe inwoners vroeg ze zich af of dat misschien iets voor haar was. Ik vond het een prachtig verhaal, wat een mooie ontmoeting. Dit mooie verhaal wilde ik kwijt in de Castricummer.

Marijke Visser, Castricum