In de Castricummer van 11/09 stond een artikel van Hans Boot over vervuilde grond op het nieuwe aangelegde wandelpad langs de N203. Hans Boot constateerde ‘allerlei afvalresten zoals glas, aardewerk, plastic en zelfs een batterij of stekker’. Het college reageert bij monde van wethouder Brouwer dat volgens de opdracht ‘de grond uit fijn verwerkt puin mag bestaan, waarin een klein percentage restafval, zoals plastic, glas en kleine stukjes metaal’ kunnen zitten. Een batterij of stekker kan ik moeilijk als ‘fijn puin’ en ‘kleine stukjes metaal’ zien. Is er wel door de gemeente ter plekke met eigen ogen geconstateerd wat er in de vervuilde grond aanwezig is en of de uitvoerder conform de opdracht heeft gewerkt?

Dave van Ooijen, Castricum

Met enig gevoel voor understatement staat op de voorpagina van De Castricummer van 11 september dat de ondergrond van het wandelpad in het nieuwe natuurgebied langs de N203 deels verontreinigd is. Niet zolang geleden heb ik bij de gemeente een klacht ingediend over de kwaliteit van de aangebrachte verharde ondergrond op de Lamoorslaan. Een weg die ligt in het buitengebied van Akersloot, tussen de Hoogegeest en de Boekelerweg. De verharding bestond uit stukken plastic, elektriciteitskabel, kapotte en uiterst scherpe wandtegels, veel glasscherven, blik, etc. etc.

Vanuit de gemeente kwam hetzelfde ingestudeerde antwoord als het antwoord dat Hans Boot kreeg: het viel allemaal binnen de norm. Maar iedereen weet dat plastic uiteindelijk uiteen valt in niet meer te achterhalen, schadelijke microplastics. Het maakt de gemeente kennelijk niets uit. Hoe durf je je met droge ogen te verschuilen achter een door jezelf opgestelde norm? Een norm die niks te maken heeft met zorg voor de natuur, maar alles met eigenbelang, lees: kosten? Wordt het dan niet eens hoog tijd dat je je als gemeente echt van de goede kant laat zien? Heb ik daadwerkelijk als gemeente goede bedoelingen als het om zorg voor de natuur gaat? Ik hoop dat de inwoners van de gemeente Castricum een andere norm hanteren als het gaat om de verrijking van de natuur en het leefgebied want wat de gemeente hier presteert is schandalig, beschamend en bedroevend.

Jan Niemeijer, Akersloot