Foto boven:
Rina Admiraal-Zonneveld koestert het militaire naamplaatje van haar vader. (Foto: Henk de Reus)

Castricum – Twee jaar terug las Theo de Vries (73) een artikel in deze krant waarbij familieleden werden gezocht van Hendericus Zonneveld. Zijn naam kwam voor op een van de militaire identiteitsplaatjes die een echtpaar uit Bergen tijdens werkzaamheden in de tuin vond. Het bericht triggerde Theo en hij startte onmiddellijk een zoektocht.

Door Henk de Reus

Juri en Pauline Berkhoff waren verrast toen zij tijdens het tuinieren plotseling metalen identiteitsplaatjes tussen het zand zagen liggen. Ze bleken afkomstig te zijn van Nederlandse soldaten van Kamp Schoorl en waren kort na de Nederlandse capitulatie op 15 mei 1940 in de tuin begraven. Het echtpaar schakelde Stichting Egmond ’40-’45 in. Met een metaaldetector speurden vrijwilligers van de stichting de tuin af en vonden bij elkaar 260 naamplaatjes. Voorzitter Martijn Visser gaat ervan uit dat de plaatjes destijds door een Nederlandse officier zijn begraven om het de vijand moeilijk te maken. Deze wist dondersgoed wat er zou gebeuren met soldaten die Joods of communist waren. De plaatjes zijn door de tand des tijds aangetast en hierdoor moeilijk leesbaar. Op één plaatje was, naast de naam van de militair, de plaatsnaam ‘Castricum’ te lezen. Het gaat om Hendericus Zonneveld. Visser wil graag een gezicht bij de naam en vroeg familieleden om zich te melden. Enkele achternamen waarbij mogelijk ook een link met Castricum is zijn Gerardus Deen, Jan Laan, Nicolaas Cornelis Klaver, Jack Molenaar en Theodorus de Vries.

Speurwerk

Voormalig boswachter Theo de Vries legt uit waardoor hij getriggerd werd. ,,Toen ik de naam van Theodorus de Vries zag dacht ik direct aan m´n peetoom naar wie ik vernoemd ben. De geboortedatum 1903 op het plaatje deed dit vermoeden nog sterker bevestigen.’’ Theo heeft zich na zijn pensioen toegelegd op genealogie en had eerder de stamboom van zijn familie in beeld gebracht. Hij weet ook goed de weg op Internet te vinden.

,,Ik vond het een uitdaging om via speurwerk met familieleden van bovenstaande personen in contact te komen en te checken of hun familielid inderdaad uit Castricum kwam. Met de naam en het geboortejaar ging ik op zoek op de site ‘Wiewaswie’. Hier kom je vaak al veel aan de weet. Vervolgens ging ik gegevens na in het Nationaal Archief. Hierin kun je de stamboeknummers vinden als men in militaire dienst is geweest. De volgende stap werd het Westfries Archief. Toen ik voldoende gegevens had ben ik met nabestaanden gaan bellen. Deze kwamen uit het eerdere onderzoek naar voren. Ik heb heel wat telefoontjes met hen gepleegd. Uiteindelijk bleek dat vijf van de zeven namen niet naar Castricum zijn te herleiden. Wel ontdekte ik dat het naamplaatje op de foto inderdaad van Hendrikus (Hein) Zonneveld is. Ik weet dit honderd procent zeker! Zonneveld was fruit- en groentehandelaar in Castricum. Ik heb hem gekend. Twee broers van Zonneveld woonden tegenover het huidige Fase Fier. Degene die meer over Hendericus Zonneveld kan vertellen is zijn jongste dochter, Rina Admiraal-Zonneveld. Zij woont nog in het huis van haar ouders in Bakkum.’’

We besluiten haar op te zoeken om meer over haar vader aan de weet te komen.

Hendericus Zonneveld

Rina (72) heeft inmiddels bij een neef fotoboeken opgehaald en laat deze zien. Het boek bevat oude prenten waarop haar vader nog als militair is te zien, maar ook foto’s waarop hij met paard en wagen zijn groenten en fruit aan de man brengt. Rina: ,,Ik weet niet of mijn vader in 1939/1940 voor de mobilisatie is opgeroepen want ik ben pas in 1950 geboren. Ik heb mijn vader trouwens later niet over de mobilisatie gehoord.’’ Ze vertelt dat haar vader in zijn jonge jaren bij zijn ouders (Gerrit Zonneveld en Grietje Bont) werkte.

,,M’n opa was tuinder van beroep. M’n vader vestigde zich als zelfstandige in de Pernéstraat en reed met een door honden getrokken kar het dorp door om groenten en fruit te verkopen. Later verhuisde hij naar de Bakkummerstraat en kocht hij een paard en wagen om zijn handelswaar rond te venten. Op enig moment loonde het denk ik niet meer. In 1960 stopte hij met het bedrijf en ging hij bij Condor werken. Een voordeeltje was dat hij toen voor mij kinderbijslag kreeg. Als zelfstandige kwam je hiervoor niet in aanmerking. Bij Condor werkte hij tot zijn pensioen.’’

Puzzel niet af

Voor Theo is de puzzel nog niet af. Hoewel de kans groot is dat het andere naamplaatje van zijn peetoom is geweest is er nog geen honderd procent match. Hij heeft de pech dat niet alle gegevens op het naamplaatje goed leesbaar meer zijn. Maar Theo zou Theo niet zijn als hij nu opgaf. Hij denkt een methode te weten om de kwaliteit van de naamplaatjes beter te krijgen zodat de gegevens duidelijker naar voren komen. Ook worstelt hij met de vraag waarom de naamplaatjes destijds ingeleverd werden. Een naamplaatje houdt een soldaat immers zijn leven lang bij zich. Verder vindt hij het vreemd dat zijn oom als militair bij de marine diende, maar in ‘39/’40 was ingedeeld bij het 21e regiment infanterie. Rina is blij met het speurwerk van Theo. Ze koestert het naamplaatje van haar vader dat bijna een eeuw later weer ’thuis’ is.