Castricum – Net zoals voor Akersloot verleende het gemeentebestuur in Castricum een vergunning voor een ‘droge’ kermis. Dit betekent alleen kermisattracties, die bovendien niet in de buurt van cafés staan. Dit om groepsvorming te voorkomen en corona geen kans te bieden.

Door Henk de Reus

Het is zaterdagmiddag rond 16.00 uur gezellig druk op de kermis. Bij de ingang staat Chief van de Beveiliging. Hij moet ervoor zorgen dat mensen niet teveel samenscholen. Af en toe doet hij zijn rondje over het kermisterrein.

Voor de suikerspinkraam genieten Saar en Zinzy samen van een knots van een suikerspin. Deze viel wat groter uit dan verwacht. Daarom maar samen doen. Kyllian (9) en z’n moeder Lynn komen net van 40 meter hoogte naar beneden. Zo hoog reikt de zweefmolen die naast de botsautootjes staat. Ze hebben geen idee hoe hoog ze rondjes hebben gedraaid. Als ze horen dat dit 40 meter is roept Kyllian ‘Wat?!’. Hij staat versteld van zichzelf. Helemaal boven kon hij het spoor en de kerktorens goed zien.

Bij de botsautootjes is het inmiddels druk geworden. Mogelijk omdat op de aanplakbiljetten in het dorp was aangekondigd dat de nieuwste botsautootjes drift modus aan boord hebben. De man achter de kassa legt uit dat ze hierdoor in de bocht beter kunnen slippen. Dit zou iets spannends moeten toevoegen. Aan een van de wanden hangt een groot bord met de tekst ‘De kermis moet weer draaien’. Een duidelijke boodschap, maar de kermis is toch open? Misschien vergeten weg te halen.

Bij de minicars, dicht in de buurt doen ze het zonder drift modus. Maar ja, beneden de tien jaar hoef je ook nog geen Max Verstappen te zijn natuurlijk. Hoewel op sommige minibolides toch duidelijk het merk Red Bull prijkt.

Gillende keukenmeiden

Lieve (12) en Bo (13) stappen beneden heldhaftig in een van de gondels van de Speed. Als ze stevig in de veiligheidsbeugels zijn vastgesnoerd voelt het comfortabel. Dan brengt de stalen arm ze 40 meter hoger. Ze hangen hier 2 minuten, met het gezicht naar beneden gericht, totdat de andere gondel vol is. Dit is even billenknijpen. Net als je dan denkt dat je het engste hebt gehad draaien de stalen armen snel in de rondte waarbij de gondels onderweg ook nog eens rond hun as draaien. Het comfortabele gevoel dat Lieve en Bo eerst hadden is nu weg. Elke keer als ze het grondstation passeren is het of er gillende keukenmeiden worden afgeschoten. Ze hebben een kleur op het gezicht als ze weer uitstappen. Lieve zegt dat ze de hele rit de ogen dichthield, zo eng was het. ,,Toch zou ik het zo weer doen”, zegt ze. Verderop doet Sienna (6) het rustiger aan. Ze heeft zojuist een badeendje uit het water weten te hengelen en loopt trots om de kraam heen om een prijs uit te zoeken.

Met bakken uit de lucht

Tegen zes uur trekt de lucht dicht. De meeste bezoekers van de kermis voelen de bui letterlijk hangen en keren huiswaarts. De verslaggever neemt nog snel een kijkje in het dorp. Bij het horecapleintje treft hij René Streefkerk, eigenaar van café Balu aan. Hij prijst zich, samen met zijn buren, gelukkig met het overdekte buitenterras dat recent is aangebracht. Hij ervaart dit als een schot in de roos, zeker in coronatijd en ondervindt geen nadeel van de ‘droge kermis’. Rico Apeldoorn van café My Way merkt het verschil wel met een kermis zonder corona. ,,We mogen van de gemeente geen reclame maken om te voorkomen dat er een grote toeloop van bezoekers ontstaat en de anderhalve meter niet kan worden gewaarborgd. Verder mag het geluidsniveau niet boven 60 decibel uitkomen, dus het inhuren van een zanger zit er ook niet in. Hopelijk gaat het volgend jaar weer anders.” Dan valt de verwachte regen ineens met bakken uit de lucht en wordt de droge kermis toch nog een natte kermis.