Castricum – Bewoners van de flexwoningen aan de Stetweg hebben een handhavingsverzoek ingediend om hun woonomstandigheden te verbeteren. Een bouwkundig adviseur signaleerde ‘ernstige tekortkomingen’ aan de woningen. De Castricummer bracht samen met Mariska El Ouni (D66) een bezoek aan de locatie. ,,Mensen worden depressief van het gebrek aan vooruitzicht.’’
Door Ans Pelzer
‘De containers zijn te smal, er is weinig tot geen daglicht en de ventilatie laat te wensen over’. Dit zijn een paar van de tekortkomingen die de bouwkundig adviseur signaleerde. ‘De units voldoen niet aan de minimale eisen en vormen een gevaar voor de gezondheid van de bewoners’. Met een advocaat hebben de bewoners een handhavingsverzoek ingediend. ,,Gemeente Castricum, houd je aan de regels voor woonruimte’’, is kort gezegd de eis.
‘Geen perspectief’
El Ouni sprak ter plekke met drie bewoners en een vrijwilliger: ,,Je ziet dat alles vastloopt omdat er op geen enkele manier beleid is gemaakt voor de toekomst. In de politiek worden te laat en te weinig beslissingen genomen. Dan loopt het vast en dat komt er aan alle kanten uit. Het is allemaal ad hoc werk. Het grootste probleem van de mensen die hier wonen is dat er vooralsnog geen enkel perspectief op verbetering is.’’
Nieuw leven
De statushouders aan de Stetweg werken aan een nieuw leven én vechten voor betere woonomstandigheden. De bewoners proberen zich de Nederlandse taal eigen te maken. Sommigen is het gelukt om aan een goede baan te komen. ,,Het valt nog niet mee om uit vanuit de Stetweg in Amsterdam of Alkmaar te gaan werken’’, zo vertellen ze. ,,De slechte nachten, de voorbijrazende treinen en het gebrek aan privacy spelen een rol. Er zijn goede contacten met de buurt en onderling. Dat is het goede nieuws.’’
‘Gelijke behandeling’
Bij herhaling laat het college weten dat ‘iedereen in Castricum gelijk behandeld wordt’, maar de situatie is per definitie ongelijk: statushouders hebben nooit een inschrijfduur op kunnen bouwen. Statushouders in de tijdelijke slechte huisvesting vallen in een aparte categorie. Dat zou mogelijk geen probleem hoeven zijn als duidelijk is hoe de toewijzing aan statushouders in zijn werk gaat, maar dat is een goed bewaard geheim.
Depressief
Zo kan een jonge statushouder niet meedingen in de doelgroep ‘jongeren’ wanneer het om huisvesting gaat. Een ernstig zieke man, die aan de Stetweg woont en regelmatig beroerd is van zijn medische behandelingen, wordt niet aangemerkt als spoedzoeker. Hij is te ziek om van zijn cabine aan de Stetweg naar toilet of douche te lopen. El Ouni: ,,Mensen hebben het gevoel dat hun leven niet verder gaat. Ook worden bewoners depressief van het gebrek aan vooruitzichten. Niemand wil of kan iets vertellen over hoe het zal gaan na afloop van de contracten.’’
Bewoners en vrijwilligers doen met klem een oproep aan lokaal bestuur en Castricummers om met vereende krachten aan oplossingen te werken om de woonsituatie van statushouders te verbeteren. El Ouni onderschrijft deze oproep. (Foto: Bos Media Servcices)
Statushouder in hongerstaking
In een brief aan de gemeente, het COA en deze krant schrijft statushouder Mahmoud Atef Mortada Metwaly vanaf vrijdag 10 januari in hongerstaking te gaan. ‘Ik wil u informeren dat ik in hongerstaking ga totdat mijn lijden, dat al meer dan zes jaar duurt, eindigt en ik voor altijd van dit lijden verlost ben’.
Mahmoud Atef Mortada Metwaly noemt de situatie waarin hij verkeert ‘onmenselijk’, waardoor hij niet tot integreren in staat is. Hij schrijft: ‘Als het land waar ik naartoe ben gevlucht in de hoop op gerechtigheid en bescherming van de mensenrechten, een regering is die mijn mensenrechten in de waagschaal stelt, dan denk ik dat er geen gerechtigheid of mensenrechten in deze wereld bestaan en dat het dan niet de moeite waard is om in te leven’.