Waarom heet die straat zo? Achter elke straatnaam zit een geschiedenis. We zullen de komende tijd in de Uitgeester Courant verschillende straatnamen de revue laten passeren.
Pal ten noorden van Uitgeest ligt buurtschap Groot Dorregeest dat samen met Klein Dorregeest het gebied De Dorregeest vormt. Dorregeest begon, toen de A9 er nog niet was, bij de stolp van voorheen Piet Buur, wat nu de Geesterweg is. De Dorregeesterpolder bestaat uit grasland en buitendijks veel natuur.
Al zijn hele leven woont en werkt Antoon Bijman hier op boerderij ‘De Zonnehoek’ die hij van zijn vader overnam. Samen met zijn vrouw Ineke beheerde hij een mooie melkveestapel die in november 2013 van de hand werd gedaan waarmee het bedrijf werd beeïndigd. Antoon: “Hoewel ik vee en ritme mis, is het ook goed zo. Er zijn enorm veel veranderingen en het wordt niet makkelijker. Als je dan geen opvolger hebt, is de keuze niet zo moeilijk.”
Dit kan Ineke beamen die breed lachend vertelt dat ze ‘nog maar’ 40 jaar op de boerderij woont maar zich er helemaal thuisvoelt. Antoon: “Hier is wel de landelijke sfeer behouden gebleven, het is gelukkig niet volgebouwd. Er waren in mijn jeugd acht melkveehouderij bedrijven waar er nog maar twee van over zijn. Dorregeest is gebouwd op een strandwal. Wij hoeven hier bij de bouw van een stal dan ook niet te heien. De oostkant van Dorregeest is de grondsoort klei op veen en de westkant is zanderig en geschikt voor bollenteelt. Heel vroeger heeft daar ook een perceel graan gestaan. Dat perceel is toen afgegraven voor turf waardoor het enorm verschraalde. Later heeft mijn vader dat perceel gekocht om daar weer weiland van te maken. De meesten verklaarden hem voor gek, zo’n stuk schraal land maar met een goede verzorging en bemesting kwam het uiteindelijk goed.’’
Antoon legt uit dat door het zand de grond droogtegevoeliger is. “Het was dorre geest grond waar je in een natte periode wel weer je voordeel van hebt. Het afgelegen gebied was een goede schuilplaats voor onderduikers in de oorlog en ook werden er heel wat mensen geholpen door het verstrekken van voedsel. Op hun beurt hielpen zij dan weer op het bedrijf wat toen uit veel handwerk bestond”. Antoon herinnert zich ook nog het spannende gevoel toen er broei was in de hooiberg waardoor er brand zou kunnen ontstaan. Antoon: “Ik vond het reuze spannend al die drukte op het erf en stond erbij te gniffelen. Dat leverde mij een gier voor mijn kop op van mijn vader die de grap er natuurlijk niet van in zag.”
De vrijheid die het wonen op Groot Dorregeest geeft, is voor Antoon en Ineke een groot goed. Ineke: “Geen last van files en veel ruimte. Wij zijn natuurlijk geen directe buren gewend.” Dan lachend: “Wij schijnen nogal hard te praten. Laatst zei iemand dat wij praten alsof we tegenwind hebben.” Dorregeest heeft altijd bij Uitgeest gehoord maar de krant moest kleine Antoon na schooltijd van het postkantoor halen en uitdelen op de buurt. Ineke: “Dat zijn wij gewend hoor, ik haal de Uitgeester Courant nu ook nog bij het gemeentehuis als ik boodschappen ga doen. Zo blijven wij in het buitengebied ook op de hoogte van het Uitgeester nieuws.” (Monique Teeling, foto: Kees Kuijper/Eye in the Sky)