Foto boven:
Nel en Wim kijken terug op zestig mooie, maar soms ook roerige jaren. (Foto: Henk de Reus)

Limmen – Eergisteren was het zestig jaar geleden dat Wim Weber en Nel Buur elkaar het jawoord gaven. De verkeringstijd was niet gemakkelijk omdat het geloof langere tijd in de weg stond. Een flinke tegenslag was het verlies van hun dochter Ingrid, nu zes jaar geleden. Samen knokten ze zich door deze moeilijke periode en vonden opnieuw het geluk.

Door Henk de Reus

Wim zag op 26 oktober 1939 als enig kind het levenslicht in Haarlem. Hij verloor zijn vader op zevenjarige leeftijd en stond er vanaf dat moment alleen met zijn moeder voor. Samen wisten ze het te rooien. Wim: ,,Mijn moeder voelde voor mij als een moeder en zus tegelijk.’’ Nel werd op 10 april 1942 in Beverwijk geboren als oudste meisje van een gezin met zes kinderen.

Verkering

Na de Mulo ging Wim bij de bouwkundige afdeling van het toenmalige Hoogovens werken. Vanuit die functie kwam hij in aanraking met aannemers. Het bouwbedrijf RV Nelis bevond zich ook op het terrein van Hoogovens. Nel werkte hier in de bouwkeet van het bedrijf en Wim en zijn maten dronken hier regelmatig koffie. Wim weet nog goed hoe het was om Nel hier voor de eerste keer te zien. ,,Ik vond Nel direct een leuke meid en ik merkte dat Amor meteen met mij meevloog.’’ Het viel op dat Wim steeds regelmatiger de bouwkeet bezocht. Het was alsof de koffie hem steeds beter ging smaken. Nel zag het geflirt van Wim met genoegen aan en vond hem een leuke vent.

Geloof

Het eerste afspraakje was een bezoek aan de bioscoop in Beverwijk. Nel: ,,Na verloop van tijd kwam Wim voor het eerst thuis bij ons thuis. We waren een katholiek gezin en bezochten elke zondag het Huis van de Heer. Toen Wim aankwam was ons hele gezin net samen uit de kerk gekomen en iedereen bleef thuis om Wim te kunnen ‘bezichtigen’. Het eerste dat mijn moeder na afloop aan mij vroeg was ‘Is Wim van het houtje?’ Toen ze hoorde dat Wim atheïst was en ook nog eens uit een rood nest kwam was het meteen mis. Ik moest de verkering uitmaken. We kozen echter onze eigen weg en besloten door te gaan. Dit leidde tot veel hommeles binnen de familie. Het was geen leuke periode voor ons.’’

Wim vertelt dat ze zich lieten begeleiden door een geestelijke die gelukkig moderne inzichten had. Wim: ,,Een wijze zin van hem heb ik goed onthouden: ‘Het geloof zit niet in je hoofd maar in je hart.’ Uiteindelijk ben ik door eigen overtuiging katholiek geworden.’’

Huwelijk en kinderen

Wim en Nel trouwden op 17 september 1964 in Beverwijk. Ze woonden aanvankelijk in Velsen-Noord. Ze kregen vier kinderen en hebben inmiddels zes kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Helaas overleed hun dochter Ingrid zes jaar terug aan een ziekte. Het gemis en de pijn is nog altijd voelbaar bij het echtpaar. Tegelijkertijd voegen ze eraan toe dat zij in die periode, fantastisch zijn opgevangen door hun schoondochter Bonny, hun zoon Carlo. Ze hebben in de loop van de tijd de levensdraad weer weten op te pakken en genieten erg van hun kinderen en (achter)kleinkinderen. ,,Ondanks het verlies voelen we ons rijk’’, aldus Nel.

Werk en wonen

Wim is tot zijn vervroegde pensioen bij Hoogovens blijven werken, eerst als timmerman, later als landmeetkundige en hierna bij het Technisch Bureau en de afdeling Energie. In de tussentijd voltooide hij in de avonduren de Hbs-a opleiding en volgde hij meerdere interne cursussen bij het bedrijf. Op zijn 55e maakte hij gebruik van de toenmalige sociaal plan-regeling. Nel werkte na haar huwelijk langere perioden parttime in de confectie en stopte hiermee in 1995. In 1967 verhuisde het stel van Velsen-Noord naar een koopwoning in Akersloot en in 2003 betrokken zij het huidige appartement aan de Rietorchis in Limmen.

Gezondheid en hobby’s

Het echtpaar geniet nog van een goede gezondheid. Wim heeft altijd veel aan sport gedaan en speelde in zijn voetbalbalperiode bij Racing Club Haarlem in hetzelfde team als Bram Peper. Later heeft hij nog in het Nederlands Militaire Basketbalteam gespeeld met Mart Smeets. In 2011 ontving Wim een Koninklijke Onderscheiding voor zijn jarenlange inzet bij sportverenigingen in Akersloot en voor zijn verdiensten bij het cliëntenplatform Castricum. Samen met Nel hielp hij elf jaar mee aan de organisatie van de gemeentelijke Kerst-Inn. Wim werkt nog steeds parttime als surveillant bij Hogeschool in Holland in Alkmaar en geniet hier nog steeds van. Hij vindt het leuk om met jongelui om te gaan. Nel bezoekt regelmatig mensen die wat mankeren. Beiden vinden het belangrijk om bezig te blijven.

Feest

Eergisteren kreeg het echtpaar de felicitaties van de burgemeester. Het ‘echte’ feest vindt pas plaats op 5 oktober omdat iedereen er dan bij kan zijn. Het wordt een gezellige middag in Vredeburg. Het echtpaar is dankbaar dat zij dit mogen meemaken. Bij het afscheid ziet de verslaggever een tegeltje in de gang hangen met de tekst ‘Wacht niet met genieten tot later, want als ‘later’ eerder komt ben je te laat’. Het is de lijfspreuk van Wim en Nel die na het verlies van dochter Ingrid hielp om weer te kunnen genieten.